Dit is mijn eerste rondje ooit gereden in Italie. We waren op vakantie in Piemonte in het prachtige Monforte d'Alba. Absoluut het bezoeken waard, en gelegen aan de rand van de wijnstreek waar de Barolo wijn gemaakt wordt. Over het algemeen worden grote wegen vermeden en kun je genieten van de ongelooflijk mooie omgeving. Je komt wel een deel door Alba maar ook dat is een prachtige stad om te bezichtigen.

Hoe zwaar je het maakt ligt helemaal volledig aan je zelf. Je kunt rustig aan over de wegen rijden, maar ook helemaal los gaan op de beklimmingen als je wilt. De route blijft op en neer golven tot een maximale hoogte van ongeveer 800 meter.

Ik heb ongelooflijk genoten deze rit en de schoonheid van de omgeving. Als je onderweg wilt stoppen om wat te drinken dan is daar meer dan voldoende gelegenheid voor. 

Weer een rondje door de prachtige natuur in Piemonte waar ook de Barolo wijn wordt gemaakt. Je kunt de route oppakken in Montforte d'Alba dat een bezoek meer dan waard is. Vlak bij het centrum kun je ook je auto parkeren. Deze route leidt je merendeels over binnenwegen en laat de prachtige omgeving zien. Halverwege wordt de weg erg smal, maar laat je daar niet door weerhouden. De route is volledig verhard. En je ziet dan ook de hazelnoot boomgaarden waardoor je afdaalt op weg naar Dogliani. Wel even goed opletten in de afdaling. Deze is steil met een aantal haarspeldbochten. Na Dogliani moet je over een grotere doorgaande weg. Het is daar inderdaad wat drukker maar ik heb me geen moment onveilig gevoeld.

Het startpunt van deze ligt start net buiten Monforte d'Alba, maar kan prima opgepakt worden in het centrum van Monforte. Daar kun je op de piazza overigens een heerlijke espresso of cappucino krijgen voorafgaand aan de start. Vlak bij het centrum kun je ook je auto parkeren. Monforte is een bezoek overigens meer dan waard en je kunt er op meerdere plekken heerlijk eten. De route gaat vooral over binnen wegen en je komt door de prachtige kleine en middelgtore plaatsen de omgeving. Allemaal zijn ze een bezoek waard.

Vlak voor Diano d'Alba moet je overigens een stuk flink klimmen met een stijgingspercentage tussen de 15 en 20%. Maar ook dat is weer meer dan de moeite waard. Onderweg heb je meer dan voldoende gelegeheid als je wilt om een verfrissing of iets anders te drinken.

Deze route start net buiten Monforte d'Alba, maar kan prima vanuit het centrum gestart worden. Daar kun je op de piazza ook beginnen, of eindigen, met koffie, thee of iets anders. Met 1200 hoogtemeters in 60 kilometer is het geen gemakkelijke route, maar als je geoefend fietser bent mag dit geen enkel probleem zijn. Onderweg is het in ieder geval genieten van de prachtige omgeving in Piemonte. Bij helder weer kun je goed van je af kijken en eventueel de Matterhorn zien aan de horizon. Ik vond het in ieder geval een machtig mooi uitzicht.

De route start net buiten Monforte, maar je kunt prima starten in het centrum. Daar kun je op de piazza ook genieten van een overheerlijk kopje espresso of cappucino. Dit was de afsluitende rit tijdens onze zomervakantie in Piemenonte. Een heerlijke streek waar we zeker terug gaan komen. De omgeving is mooi, volop kleine dorpen die zonder uitzondering een historisch centrum hebben, en de bevolking is buitengewoon vriendelijk en gastvrij. Nog eenmaal fietsen in de streek en genieten. Maximale hoogte net boven de 700 meter en ongeveer 1200 hoogtemeter in het parcours. Voor de geoefende racefietser geen enkel probleem.   

Deze route start op de parkeerplaats bij het plaatsje Nebbiuno. Ik heb deze route als eerste tocht gefietst tijdens de zomervakantie van 2018. Even lekker acclimatiseren en de omgeving verkennen. Na de start in Nebbiuno fiets je richting Invorio over de SP34. Een brede en goed bereidbare weg. In Invorio sla je rechstaf om richting het Orta meer te fietsen. Je volgt de oostkant van het Orta meer tot je bij Orta zelf bent. Vanaf dat punt volg je het begin van de klim naar de Mottarone. Dit is een schitterende weg om te fietsen door de bosrijke omgeving tussen het Lago Maggiore en het Orta meer. Tot twee keer toe kun je de weg naar de top van de Mottarone pakken maar die laten we letterlijk links liggen om naar Stresa te fietsen. Na Stresa pak je iuiteindelijk de SP34 op om terug te feisten naar de parkeerplaats.

Deze route heeft maar een doel. Een mooi rondje rijden en de Mottarone in dat rondje mee nemen. De route start bij de parkeerplaats in Nebbiuno. Vanfa dat punt volg je de SP34 richting Stresa. De weg glooit op en neer en geeft een prachtig uitzicht over het Lago Maggiore. Bij Carpugnino sla je links af en begint de klim naar de Mottarone. Een klim van 15 kilometer lang met erg steile stukken tot maar liefst 17%. Een pittig stukje fietsen, maar als het helder weer is vergoed het uitzicht vanaf de Mottarone alle inspanningen. En na een mooie klim is het goed afdalen. Wil je even pauzeren dan kan dat in een van de twee restaurants op de Mottarone. Afdalen doe je richting Orta San Giulio. Over het algemeen is het een goed te rijden afdaling, maar ook hier zitten steile stukken in. Waakzaam blijven is het advies. Voordat je in Orta San Giulio bent sla je links af richting Bolzano en vervolgens richting Arona. Eerst langs het Orta meer en daarna binnendoor. Na Arona fiets je terug naar Nebbiuno.

Deze ronde is zeker niet voor de ongetrainde wielrenner weggelegd, want de prachtige maar pittige Passo Manghen staat op het programma. Circa 115km en 2600 hoogtemeters. De route start vanuit Tenna en gaat via fietspaden en landwegen naar Borgo Valsugana. Vervolgens gaat de route licht klimmend naar het dorpje Telve, waar nabij een rotonde de bidon bijgevuld kan worden. Immers gaat het nu tot aan de Passo Manghen vrijwel alleen omhoog. De eerste kilometers zijn redelijk eenvoudig en stomen de benen klaar voor het echte werk. Na circa 12 km rustig klimwerk komen er een aantal steilere maar korte stukken. Het vlakt vervolgens wat af tot we na circa 16km klimmen een brugje passeren en de weg smaller wordt. Hier begint het zwaardere gedeelte van de klim, 8 km tot aan de top met circa 10% gemiddeld. Afzien, maar genieten van het uitzicht en de koeien. Aangezien het een bochtig en daardoor een wat onoverzichtelijk stuk is, niet vergeten om aan de rechterkant van de weg te blijven om tegemoetkomende fietsers/motorrijders niet te hinderen (het is normaal gesproken redelijk rustig met de autos). Op de top is een gezellig hutje waar wat gegeten en gedronken dan worden, voordat men aan de afdaling begint. De afdaling voert richting Val di Fiemme en de route gaat via Valfloriana (licht glooiend) terug richting Valsugana. Vergeet niet voorbij Segonzano links omhoog te kijken, waar de door de natuur gevormde "piramides van Segonzano" te bewonderen zijn. Via enkele mooie binnendoorwegen, o.a. langs het kasteel van Pergine komend, gaat de route richting Levico en vervolgens terug naar Tenna. Tip: als er nog genoeg power in de benen zit naar de Passo Manghen, is het leuk om vanaf de SP71 (Valfloriana) de afslag Valcava te nemen. Via een niet al te lange klim gaat deze weg richting Brusago en vervolgens Baselga di Pine. Daarna de afdaling naar Pergine en via Levico terug.

Klassiek rondje vanuit Trento, door veel locale renners gereden (met name in het voorjaar). Doordat de ronde niet teveel hoogtemeters bevat, is het voor de lokale renners een ideale trainingsronde in het voorjaar. De route loopt over een mooi fietspad van Trento naar Rovereto. Van daaruit naar Mori en dan verder over fietspaden naar Nago, waar een niet steile afdaling begint richting Arco. Er zijn hier mooie uitzichten over het Gardameer. Vervolgens loopt de route richting Dro, van waaruit de mooie beklimming naar Passo Udalrico (544m) wordt aangedaan. Dit is een suggestieve beklimming met uitzichten over de Marocche di Dro en passage langs Castel Drena. Na de beklimming volgt de afdaling naar Vezzano en vandaaruit een korte (maar redelijk pittig) klimmetje naar het dorpje Lon. Via Terlago wordt er terug naar Trento gereden. Voor Trento wordt er door een tunnel gereden. De tunnel is in de afdaling toegankelijk voor fietsers en niet gevaarlijk. Tevens is de tunnel aardig goed verlicht, maar een achterlichtje op de fiets kan nooit geen kwaad (iets wat in Trentino normaal is, aangezien er aardig wat tunnels zijn in deze omgeving).

Niet al te lastige route, circa 115km en 1200 hoogtemeters. De route start vanuit Trento en voert je naar Val di Non, bekend van de appelgaarden. Aan de voet van Val di Non ligt het dorpje Mezzolombardo. Er wordt hier een klein stukje over een drukke weg gereden (achter mekaar rijden dus), om de aanvang van de beklimming te bereiken die je naar Cles voert. De schitterende en rustige klim met uitzichten over de gaarden kent geen steile stukken. Na Cles wordt het Santa Giustina meer overgestoken, een kunstmatig meer met stuwdam, in de jaren 40 geconstrueerd. Aan de andere kant van het meer loopt de route terug over rustige wegen en komt na een aantal km op een relatief nieuw fietspad uit dat terug richting Mezzolombardo loopt. Van daaruit weer terug naar Trento over het vlakke.

Route van ruim 120km met circa 2650 hoogtemeters, die een van de vele beklimmingen van de Monte Grappa aangaat en vervolgens via het schitterende Valdobbiadene en Passo San Boldo terug richting het startpunt Caupo (vlakbij Feltre) gaat. Het startpunt ligt aan de voet van de lange beklimming van circa 28km, die enigszins trapsgewijs omhoog gaat. Met heet weer is het voordeel dat de beklimming  grotendeels door bosrijk gebied omhoog gaat, dus veel schaduw. De afdaling is aardig lastig door smalle wegen met wat kuilen in de weg en door tegenverkeer. Rustig dalen dus. Na de afdaling door het schitterende Valdobbiadene, bekend van de Prosecco en dus mooie druivengaarden. Met wat op en af wordt er richting de klim naar Passo San Boldo gereden. Een korte klim (circa 7km) met wat stukken rond de 10%. Het laatste stuk is apart omdat er een aantal haarspeld bochten door tunneltjes genomen wordt. Na de pas wordt er over hoofdzakelijk brede wegen (met wat verkeer) teruggereden naar het startpunt.

Dit rondje over de Passo Redebus start in Tenna. Via Levico fiets je via de SP66 naar Pergine Valsugana. Dit is een provinciale weg maar lekker autoluw. Althans toen ik de route heb gereden. Je slingert even door Pergine Valsugana en al snel nadat je deze stad verlaten hebt sla je af naar de klim naar de Passo Redebus. De 17 kilometer van deze klim zijn vooral aan het begin en aan het einde (delaatste 2 kilometer) lastig te noemen zonder dat het echt heel erg zwaar wordt. Je fiets afwisselend onder de bomen en onder de open lucht. De uitzichten zijn prachtig gedurende de klim.  Er zit twee keer een stuk afdalen in deze klim wat de druk even van de benen haalt. Het asfalt is niet echt slecht, maar ik zou van deze kant liever niet afdalen. Er zitten namelijk stukken in met wat scheuren in het asfalt. Niet breed genoeg om er klem in te komen zitten, maar wel vervelend.

Op de top is niets te beleven. Er staat een huis en een bord met de naam er op. 'Thats it'. De afdaling is wel lekker en op uitstekend asfalt. Aan het begin even goed opletten om dat dat stuk steil is en meerdere haarspeldbochten bevat. Verder is het gewoon een lekkere afdaling waarbij je ook nog langs mooie meren komt. je komt uiteindeljik weer terug in Pergine Valsugana en fiets dezelfde weg terug naar Tenna.

Ronde van bijna 100 km, met de gemakkelijke maar mooie klim van Riva del Garda naar Passo Ballino, aan de Varone kant. Vervolgens via Comano Terme terug naar het Sarcadal en dan via "Busa" terug naar Nago-Rovereto. Dit is een route die in principe ook voor de minder sterke klimmer goed te doen is. De lokale renners rijden deze klim meestal in de lente, als opwarmer voor het seizoen.

Een route die in beide richtingen interessant is. Ik heb hem tegen de klok in gereden, waardoor Peri Fosse de klim is die je naar de Lessinia vlaktes brengt. Neem je hem met de klok mee, dan heb je de zware Sega-d'Ala klim voor de boeg met stukken van circa 20% steigingsgraad (bekend van de Giro 2021). De hoogvlaktes van Lessinia zijn werkelijk schitterend en worden ook wel het Tibet van Italie genoemd. Dit is een route die zeker niet op je lijstje moet ontbreken.

Niet al te lange ronde maar met toch wat leuke beklimmingen. De route vertrekt vanuit Arco en gaat zonder al te veel moeite naar Chizzola. Van hieruit volgte een smalle en steile beklimming. Vanuit het dorpje Cazzano volgt een lus richting Prada (van waaruit eventueel op en neer naar Polsa gereden kan worden via een mooie klim). De lus gaat terug richting Brentonico van waaruit de afdaling richting Mori volgt. Van daaruit losrijden tot aan Arco.

Een rondje over de Wurzjoch vanuit Varna. Dit is onderdeel van de klim naar Passo delle Erbe. Die fiets je niet helemaal, maar tot een hoogte van ongeveer 1750 meter. Daar sla je af om de afdaling terug naar Brixen te rijden. Aan het begin volg je het fietspad naar Klausen. Mooi en rustig fietsen, maar de kwaliteit laat op sommige stukken te wensen over.

De klim naar de Wurzjoch is magnifiek maar onregelmatig met een steilste stuk van 18% over 600 meter. De lengte van de klim is 17 kilometer. De afdaling terug naar Brixen bevat nog eenmaal een klim van ongeveer 2,5 kilometer. Daarna is het een mooie en overzichtelijk afdaling.

Dit is het parcours van de Sella Ronda zoals dit op de Sella Ronda Bikeday wordt gereden. Dus tegen de klok in. De start is in Sëlva op een beschikbare parkeerplaats. Mocht een fietsroute willen fietsen waarbij de natuur een verpletterende indruk maakt dan is dit een absolute aanrader. Achtereenvolgens fiets je de Passo Sella, Passo Pordoi, Passo Campolongo én de Passo Gardena.