Al een aantal jaar gaan we met een groep fietsvrienden in het voorjaar op fietsvakantie. Door Corona zijn we twee jaar niet meegeweest maar dit jaar waren we er weer bij. En dat was een mooie kans om aan het duur- en klimvermogen te werken. Tenminste, daar ging ik van uit. Voor deze vakantie had ik niet echt een beeld van de conditie omdat ik nog steeds veel alleen fiets. Ik leverde wel de geplande vermogens in de trainingen. En ook tijdens de intensieve intervallen lukte het in de juiste vermogens zones te rijden. Dat was in het verleden nog wel eens anders. De snelheid tijdens de trainingen bleef daar echter flink bij achter. Nu ik weer een week met mijn fietsmaatjes op pad zou gaan kon ik me in ieder geval met hun kunnen vergelijken.

Dag 1 Acclimatiseren 

Zaterdagmorgen vroeg was het zover, van Amsterdam naar Las Palms de Gran Canaria. Heel erg op tijd waren we in Gran Canaria en er was dus meer dan voldoende tijd om de gehuurde fietsen op te halen en een acclimatiseringsrit te maken. Traditioneel gaat dit naar de stuwdam bij Ayagaures. Daar dan even de klim naar Los Palimots, en na de afdaling weer naar de stuwdam om wat te drinken. Dat acclimatiseren had ik wel even nodig zeg. Normaal ben ik wel fris op zo'n eerste dag maar dit viel zwaar tegen. De klim is niet superlang of extreem steil, maar poeh wat ging dat stroef. Wellicht toch wat vermoeid na de vlucht, en wennen aan omgeving en de temperatuur. Want vooral de temperatuur was lekker. Eindelijk weer eens kort-kort kunnen fietsen. Onderweg kwam de gedachte op dat als het zo bij de Marmotte zou gaan ik niet eens hoef te gaan. Maar goed, het was pas de eerste dag, nog zeven fietsdagen te gaan.

Profiel parcours dag 1: 

Dag 2 Naar Soria

Op dag twee zijn we eerst richting Playa de Mogan gereden langs de kust en bij de wegafsluiting weer omgedraaid. Dat was was de opwarmer voor de klim naar Soria. Ongeveer 20 kilometer klimmen. Aan het begin loopt de weg lichtjes omhoog, maar na een kilometer of vijftien nemen de stijgingspercentages serieuze vormen aan. Regelmatig worden de dubbele cijfers aangetikt. Ook die klim ging niet geweldig. Het echte klim gevoel was nog ver te zoeken. De prachtige omgeving en heerlijke temperatuur maakten echter veel goed. Na deze beklimming zijn we de zelfde weg afgedaald en via de kustweg terug gereden naar het hotel. 

Profiel dag 2:

Dag 3 Eten in Ayacata

Op dag drie hebben we een rit naar Ayacata gedaan. Beginnen met de klim naar Mirador de las Yeguas. Daarna afdalen om de klim naar San Bartolomé de Tirajana te rijden en vervolgens door te gaan naar Ayacata. Daar leggen we altijd aan voor een hapje en een drankje. In die klim had ik voor het eerst het gevoel dat het wel goed zat. Het klimmen ging goed, ik zat op mijn normale plek in de groep en veel belangrijker: Ik voelde me goed en zat in een lekker ritme. Op de terugweg zijn we afgedaald via Santa Lucia de Tirajana om bij El Doctoral weer op de weg terug naar het hotel te komen. Met de wind vanaf Las Palmas meer dan behoorlijk in de rug hebben we dat stuk tegen hoge snelheid afgelegd met regelmatig stukken boven de zestig kilometer per uur. 

Profiel dag 3:

Dag 4 Relax

Dag vier was voor mij een relax dag. Op tijd op en op weg voor een rondje fietsen met het doel vooral op ontspanning te rijden. Langs de kustweg naar El Doctoral, dus wind tegen. Daarna de klim naar Santa Lucia de Tirajana en vooral op gevoel en niet te hoge hartslag klimmen. Bij San Bartolomé deTirajana weer terug naar het hotel, maar wel nog eerst de klim naar Mirador de las Yeuguas via de lastige kant. Werkelijk heerlijk gereden en na ongeveer 70 kilometer weer terug bij het hotel om samen met mijn vrouw op stap te gaan.

Profiel dag 4:

Dag 5 Stiekum de benen testen

Dag vijf was bedoeld als rustdag dacht ik, dus had een relaxte rit naar de stuwdam bij Ayagaures voor ogen. Niets was minder waar. De acht en een halve kilometer naar de stuw is op Strava een segment waar veel wordt getraind en de benen worden getest. En dat vaak met een aantal herhalingen. De eerste keer ging nog redelijk rustig, maar de tweede keer ging de gaskraan op ons niveau redelijk ver open. Vrijwel aan het begin werden we ingehaald door twee snelle jongens en in eerste instantie hebben we ze laten lopen. Omdat ze echter niet verder weg reden hebben we het gat gedicht en ons karretje aangehaakt. Mijn doel was vooral niet afhaken maar bij blijven. Tot de laatste 500 meter heb ik ze niet laten gaan. Daarna zetten ze nog een keer aan en moest ik een gaatje van een paar meter laten. Het kostte wat moeite en laten we zeggen dat ik daar een paar zweetdruppeltjes heb achter gelaten. Maar mijn gevoel werd wel weer een stukje beter. Na de tweede keer ben ik gestopt om wat te drinken. Vervolgens zijn we terug gegaan naar het hotel.

Profiel dag 5:

Dag 6 Koninginnerit

Dag zes was de dag van de koninginnerit. Op en over the valley of the tears was de planning. En die naam heeft die klim niet voor niets. Elf kilometer klimmen met regelmatig stijgingspercentages boven de 20 procent. Maar dan moet je er wel eerst naar toe rijden. Voordat je er bent heb je ook al serieus geklommen. De afspraak die we hebben gemaakt is dat we aan de voet van de klim zouden besluiten of we hem zouden rijden, of er voor zouden kiezen om via La Aldea de San Nicolas de Tolentino te rijden en daarmee wat meer kilometers te maken. Het eerste deel ging richting Soria dus daar hadden we de eerste klim al te pakken. In Barranquillo Andrés zijn we echter links af geslagen om de Carretere El Pinar te rijden. Klim nummer 2. De kenners weten dat dit een zware klim is over zeer slecht wegdek vol gaten en kuilen. Dan afdalen richting Playa de Mogan, om halverweg aan klim 3 van de dag te beginnen op weg naar La Aldea de San Nicolás. Daar hebben we wat gedronken en zijn we begonnen aan klim vier op weg naar the valley of the tears. Wederom vol met slechte wegen en flinke stijdingspercentages, korte steile afdalingen en verdwaalde haarspeldbochten om bij een stuwmeer snel hoogte te winnen. Bij de afslag naar de klim van the valley of the tears hebben we op elkaar gewacht om te beslissen wat te doen.

Die keuze was snel gemaakt. Het overgrote deel van de groep wilde de gok niet wagen dus we zijn doorgereden naar Artenara en hebben bewust voor de lange route gekozen. Maar verwacht niet dat het daarmee een stuk gemakkelijker werd. Nog steeds hebben we stijgingspercentages van boven de tien procent voor onze kiezen gekregen. Een ook al was het zwaar zat ik wel in een lekker ritme en had ik voor het eerst het gevoel dat ik echt goed aan het rijden was. Uiteraard op mijn eigen niveau maar het klopte gewoon. En dat werkt ongelooflijk motiverend. Laat die Marmotte maar komen!

Na wat gegeten te hebben in Arteara zijn we via klim vijf naar San Bartolomé de Tirajana gereden en klim zes was de klim naar Mirador de las Yeuguas. Daarna hebben we alleen nog maar afgedaald naar het Hotel.

Statistieken dag 6:

Dag 7 Uitfietsen

Dag zeven was de dag van het uitfietsen. Althans voor een deel van de groep. De rit was voor mij en een andere deelnemer gelijk aan dag drie en stond weer in het teken van even ontspannen en de benen niet te zwaar belasten. Na zes dagen begin je ze toch wel te voelen. De anderen hebben nog een extra klim gedaan via Aguimés, maar dat ging mij te ver. En ondanks dat ik zware en gevoelige benen had heb ik lekker ontspannen kunnen fietsen. Niet in de laatste plaats door een leuk gesprek wat ik met een Engels echtpaar heb gehad onderweg. Zij waren van plan the valley of the tears voor een deel af te dalen. Ik heb ze een welgemeende waarschuwing gegeven voorzichtig te zijn en vooral te overwegen of ze dat we zouden moeten doen. 

Profiel dag 7:

Dag 8 Nog even knallen

En dan zijn we al weer bij de laatste dag aanbeland. Omdat we laat terug zouden vliegen konden we nog een laatste rit maken. Afspraak was eerst langs de kust te rijden en dan naar de voet van de klim naar Soria te rijden. Daar zouden we wat drinken en dan terug gaan om de fietsen in te leveren. Het lag in mijn bedoeling op de laatste dag niet te gek te doen en vooral te genieten van de laatste fietskilometers. Dat genieten heb ik zeker gedaan, maar niet door niet te gek te doen. Na de eerste kilometers voelden de benen goed en tot de afslag naar Soria heb ik ze een keer geprobeerd. De veertien kilometer naar de voet van de klim lopen licht omhoog en zijn we kop over kop gaan rijden. En zoals wel vaker gebeurt gaat de snelheid langzaam maar zeker omhoog, en blijven er uiteindelijk een paar over die door kunnen trekken. Na het gebruikelijke blikje cola zijn we dezelfde weg terug gereden. Eerst afdalen en vervolgens langs de kust terug naar Free Motion om de fietsen in te leveren. Maar eerst nog even knallen langs de kust. Omdat de benen goed bleven met ik met de snelle jongens mee gereden en heb ze hier en daar ook uit kunnen dagen schat ik in. Daarbij ben ik wel diep moeten gaan maar dat hoort er ook bijn. Een heerlijk gevoel om de vakantie zo af te kunnen sluiten. 

Profiel dag 8:

Conclusie

Het doel van deze week was ontspannen, maar vooral werken aan klim- en duurvermogen zoals ik al aan het begin schreef. En dat is erg goed gelukt. Een week trainen onder goede weersomstandigheden geeft echt een boost. Nu ik dit artikel schrijf zijn we al weer twee weken terug en ik kan merken dat ik echt flink ben verbeterd. Het trainen op vermogen en hartslag gaat nog steeds goed, maar de snelheid past nu veel beter bij de inspanning en mijn eigen ervaring uit het verleden. Over een week staat weer een inspanningstest op het programma, en ik ben heel erg benieuwd wat daar uit gaat komen.

Voor de Marmotte wil ik nog wel meer van dit soort trainingen hebben. Als het haalbaar is gaat er in ieder geval nog een lang weekend Girona gepland worden. Als het aan mij ligt ongeveer twee weken voor de Marmotte week. Ik stem het meest geschikte moment nog even af met de trainer. Voor nu is het het vooral zaak om het goede gevoel vast te houden en door te gaan met trainen.