Ga ik zelf een trainingsprogramma maken op basis van van alle informatie die op het internet is te vinden met diverse voorbeelden? Of ga ik toch samen werken met een trainer. Daar heb ik wel even over na moeten denken. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om me te laten begeleiden door een trainer. Contact met een fietsmaatje die op hoog niveau deel neemt aan triathlons heeft me geholpen in het nemen van die beslissing. Blijft over de vraag waar je dit dan wil laten doen. Op mijn vraag wie hij aan mij zou adviseren kreeg ik twee namen door van hetzelfde fietsmaatje. Na contact met beiden te hebben gehad heb ik voor Sportsvision in Gasteren gekozen. Gewoon op basis van het gevoel na beide gesprekken. Dus een afspraak gemaakt en 26 februari zou het zover zijn.

Maar eerst kreeg ik een paar vragenlijsten opgestuurd.

• Wat is je doel?
• Hoeveel train je?
• Hoeveel kun je trainen?
• Met wat voor trainingsvormen ben je bekend?
• Heb je lichamelijk klachten?
• En nog veel meer!

Daar moest ik even een uurtje voor gaan zitten. Totaal niet vervelend om te doen en het gaf gelijk een beeld van de aanpak. De enige zorg die ik had was of mijn hanenpoten wel te lezen zouden zijn. Zo niet dan zou ik het bij de intake wel uit leggen.

Het advies was om geen zware inspanning te doen voorafgaand aan de inspanningstest. Een rustige duurtraining was geen probleem. Dus maar even wat gas terug nemen met interval training en alleen een paar rustige ritten rijden.

De intake

De intake zou inclusief inspanningtest zijn. Om het goed te doen was ook een ECG, lactaattest en VO2 max onderdeel van de test. Als je het doet moet je het dan ook maar gelijk goed doen. Mooi op tijd en onder een stralende zon was ik in Gasteren. Na de kennismaking zijn we door de vragenlijsten gelopen, maar de belangrijkste vraag was natuurlijk wat ik wilde bereiken en waarom. Wat is mijn motivatie? Die kan ik inmiddels goed uitleggen, dus dat kwam wel over. 

Of ik zelf nog vragen had of aandachtspunten voor het trainen. Ook die was goed te beantwoorden. Voor mijn gevoel ga ik als ik meer kracht moet leveren op enig moment door een grens heen en is het daarna snel klaar. Gevoelsmatig moet ik dat langer vol kunnen houden. Daar heb ik al eerder over geschreven. Ik zou wel willen weten of mijn gevoel juist is, én of we daar iets aan kunnen doen. Wellicht dat de inspanningstest daar een verklaring voor kan geven.

En toen was het tijd. Omkleden maar en op naar de testruimte. Daar werd mijn lengte gemeten, vetpercentages bepaald en de fiets op maat afgesteld. En heel vervelend, mijn weelderige borsthaar moest geschoren worden op de plekken waar de sensoren werden geplaatst. Net nu ik over een week naar Tenerife ga om te fietsen. Tijdens het fietsen heb je daar geen last van maar als je bij het zwembad ligt met ontbloot bovenlichaam ziet dat er natuurlijk niet uit.

En daarna was het echt tijd. Schoenen aan en op de fiets. Sensoren koppelen, ademanalyse masker op, en het ritme vinden dat ik wilde rijden.

De test startte met een wattage van 100 watt en ging per 3 minuten met 30 watt omhoog. Aan het begin werd mijn wijsvinger vastgepakt en heel even dacht ik wat nu? Doe ik iets niet goed? Nee hoor, er moest gewoon even wat bloed geprikt worden voor de lactaatmeting. Dit werd iedere 6 minuten gedaan. Zoals gewoonlijk gingen de eerste verhogingen van de wattages vrij gemakkelijk en tot ongeveer 240 watt liep alles weer soepeltjes. Rond 263 watt begon het voelbaar zwaarder te worden, bij 293 watt echt zwaar, en bij 323 watt wist ik dat ik het niet lang meer zou duren. Maar die drie minuten wilde ik echt vol maken, en daarna zou over gegaan worden naar perioden van een minuut. Wellicht dat ik dan nog iets extra er uit kon persen. Maar nee hoor, ook nu weer het vertrouwde recept. Na die 323 watt was het weer snel voor elkaar. In ieder geval meer wattage dan bij de nulmeting, maar de test werd ook uitgevoerd met een ander protocol. Maar eens kijken wat de eindscore is. Het masker ging gelijk af en na een paar minuten uitfietsen werden ook de plakkers van mijn lichaam gehaald. Nadat ik voldoende had uitgefietst kon ik van de fiets af en douchen.

De nabespreking

Na het douchen is de test geëvalueerd. De hart- en longfunctie zijn prima voor elkaar. Het getrapte maximum wattage leidt tot een power to weight ratio van 4.2. Dat is niet slecht maar 4.5 of hoger zorgt er voor dat ik het een stuk gemakkelijker ga krijgen in de beklimmingen. Mijn lichaamsgewicht, vetpercentage en BMI zitten aan de hoge kant. Nog wel net binnen de grens voor een duursporter, maar het kan allemaal beter. En dat terwijl mijn omgeving roept dat ik toch echt niet verder mag afvallen. Aardige bijkomstigheid is dat als ik de vier kilo afval die ik me zelf ten doel heb gesteld al een behoorlijke verbetering wordt bereikt. 

Het beeld wat bij mijn testuitslag past is dat ik een uitgesproken duursporter van de lange adem ben die voornamelijk rustig traint, en dat intensieve trainingen ook behoorlijk intensief zijn. Dat beeld klopt wat mij betreft erg goed.

Verder valt inderdaad op dat mijn lactaatgehalte omhoog schiet als ik over een bepaalde grens heen ga. En dat klinkt weer heel herkenbaar. En mijn gevoel is nu dus ook op een 'wetenschappelijke' manier onderbouwd. In onderstaande afbeelding is dat gevisualiseerd. Het goede nieuws: dit is trainbaar. De trainingsopbouw zal zich dus richten op het middengebied van mijn vemogenscurve met het doel een betere en geleidelijke overgang van aerobe naar anaerobe energielevering te bewerkstelligen.

Conclusie

Heeft deze intake voor extra inzicht gezorgd en vond ik het de moeite waard? In beide gevallen moet ik daar volmondig ja op zeggen. Natuurlijk waren er open deuren, maar maak daar maar eens een verhaal van waar mee je verder kunt. En dat is wat ik denk bereikt te hebben. Dat was me zonder deze intake en begeleiding niet gelukt. Vooral het kunnen spiegelen met een expert die de training op de doelstellingen kan afstemmen vond ik erg prettig. Op basis van de intake wordt er dus een trainingsprogramma gemaakt waarvoor ik de conceptplanning al heb ontvangen. En die ziet er goed uit. In de voorbereiding naar 'Les 3 Ballons' kan de planning indien nodig bijgesteld worden.

Wat doet het nog meer bij me? Het motiveert en maakt me enthousiast. Het geeft me het gevoel dat ik nog wat stappen kan maken voordat het zover is. Uiteraard geen reuze stappen, maar ik ben wel erg benieuwd naar mijn verbetering als ik op 8 juni aan de start sta.

En de fietspositie dan?

In het vorige artikel heb ik mijn dynamische fietspositie analyse beschreven. Die afstelling begint me erg goed te bevallen. De zadelhoogte is wat mij betreft perfect en daar ben ik al helemaal aan gewend. De reach en drop lijkt ook goed te zijn maar die vragen wat meer gewenning. Met name het naar voren schuiven op het zadel als ik diep ga zitten moet ik nog aan wennen. Maar ik dat gaat goed komen denk ik. Ik heb in ieder geval geen lichamelijk klachten gekregen.